Autorisatie (AuthZ)

Autorisatie, vaak ook aangeduid met het Engelse woord ‘authorization’ of de afkorting ‘AuthZ’, is de derde en afsluitende stap van het IAM-proces (Identity and Access Management). Het is een proces waarin rollen en rechten centraal staan, een cruciaal element in het veilig gebruiken van applicaties, netwerken, apparaten en digitale omgevingen. Maar wat betekent autorisatie precies? Hoe onderscheidt het zich van het concept van authenticatie? In dit artikel duiken we dieper in het begrip autorisatie, ontrafelen we de complexiteiten en belichten we de sleutelrol die het speelt in de wereld van cybersecurity.

Wat is autorisatie?

Autorisatie, ook wel aangeduid als ‘AuthZ’, is het proces dat volgt op authenticatie in het Identity and Access Management (IAM) kader. Eenmaal geauthenticeerd, bepaalt autorisatie welke acties een gebruiker mag uitvoeren binnen een systeem, netwerk, apparaat of digitale omgeving. Het is de stap waarbij rechten en privileges worden toegekend aan individuele gebruikers of groepen gebruikers.

Bij autorisatie draait alles om rollen en rechten. Een rol is een set van rechten die een gebruiker heeft binnen een systeem. Hier zijn enkele voorbeelden:

• Een ‘beheerder’ rol kan het recht hebben om:
  • Gebruikersaccounts aan te maken en te verwijderen
  • Systeeminstellingen te wijzigen
  • Toegangsrechten te beheren
• Een ‘gebruiker’ rol kan alleen het recht hebben om:
  • Zijn of haar eigen accountinformatie te bekijken en te bewerken
  • Specifieke taken uit te voeren die relevant zijn voor hun functie

Autorisatie is dus een essentieel onderdeel van een effectief beveiligingsbeleid. Het zorgt ervoor dat alleen de juiste mensen toegang hebben tot de juiste informatie en middelen, en dat ze alleen de acties kunnen uitvoeren die nodig zijn voor hun specifieke rol. Dit helpt om de integriteit en vertrouwelijkheid van gevoelige informatie te beschermen en vermindert het risico op ongeautoriseerde toegang en misbruik.

Hoe reguleer je autorisatie?

Autorisatie is een precair proces. Zeker als je van doen hebt met bedrijfskritische of privacygevoelige informatie, wil je heel voorzichtig zijn met wie je toegang tot een bepaald bestand of een online-omgeving verleent. Daarom werken de meeste organisaties met een systeem van duidelijk gedefinieerde rollen en rechten, maar er zijn verschillende manieren waarop organisaties autorisatiebeheer kunnen implementeren, afhankelijk van hun specifieke eisen en beleid. Enkele veelvoorkomende methoden zijn:

• Definiëren van rollen en rechten: Dit is de eerste stap in het proces. Het houdt in dat je bepaalt welke rollen er binnen je organisatie bestaan (zoals beheerder, gebruiker, gast, enz.) en welke rechten aan elke rol zijn gekoppeld.
• Implementatie van toegangscontrolemodellen: Er zijn verschillende modellen die kunnen worden gebruikt om autorisatie te reguleren, waaronder:
  • Role Based Access Control (RBAC): Hierbij worden gebruikers toegewezen aan specifieke rollen en wordt toegang verleend op basis van de rol van de gebruiker. Een gebruiker met de rol ‘beheerder’ kan bijvoorbeeld volledige toegang krijgen tot alle systemen, terwijl een gebruiker met de rol ‘gast’ alleen toegang krijgt tot bepaalde informatie.
  • Attribute Based Access Control (ABAC): Hierbij worden gebruikersattributen, zoals de afdeling of locatie van de gebruiker, gebruikt om de autorisatie van de gebruiker voor toegang tot specifieke bronnen te bepalen. Een gebruiker kan bijvoorbeeld toegang krijgen tot specifieke klantdata als hij op de afdeling ‘verkoop’ zit, maar niet als hij op de afdeling ‘financiën’ werkt.
  • Risk Based Conditional Access: Dit omvat het definiëren van specifieke regels die bepalen of een gebruiker toegang heeft tot bepaalde middelen. Een regel kan bijvoorbeeld bepalen dat gebruikers met de rol ‘manager’ toegang hebben tot bepaalde middelen, maar alleen vanaf het bedrijfsnetwerk en tussen 9 en 17 uur.
• Handhaving van autorisatiebeleid: Dit houdt in dat je ervoor zorgt dat de gedefinieerde rollen en rechten worden nageleefd. Dit kan worden bereikt door middel van regelmatige audits en het gebruik van geautomatiseerde tools om ongeautoriseerde toegangspogingen te detecteren en te blokkeren.
• Voortdurende evaluatie en aanpassing: Autorisatiebeleid moet regelmatig worden herzien en bijgewerkt om te zorgen voor voortdurende effectiviteit en om te reageren op veranderende omstandigheden en bedreigingen.

Op basis van functie, afdeling, rol, project of project binnen een organisatie bepaal je dus wie wat mag en kan. Sommige mensen zullen bestanden alleen mogen lezen, terwijl anderen diezelfde documenten ook mogen wijzigen. Een manager of directielid zal bijvoorbeeld meer rechten hebben dan iemand op de werkvloer.  Er zijn wel een aantal aandachtspunten die je goed in het oog moet houden bij het opstellen en uitvoeren van een goed autorisatiebeleid:

• Ken toegangsrechten per team, functie of rol en niet per individu toe. Rollen en toegangsrechten veranderen namelijk vaak als mensen een andere functie gaan bekleden binnen de organisatie.
• Zorg ervoor dat alle systemen met persoonsgegevens of informatie over rollen of rechten dezelfde gegevensbronnen gebruiken of op zijn minst aan elkaar gekoppeld zijn.
• Zorg ervoor dat medewerkers niet over meerdere accounts beschikken. Dit schept verwarring en vergroot de kans op fouten bij autorisatie.
• In aanvulling op het vorige punt is het belangrijk dat er gebruik wordt gemaakt van individuele accounts en niet van groepsaccounts.
• Zorg voor heldere, duidelijk vastgelegde procedures bij de instroom, doorstroom en uitstroom van medewerkers.

Door deze stappen te volgen, kun je een robuust en effectief autorisatieproces implementeren dat helpt om je organisatie te beschermen tegen ongeautoriseerde toegang en misbruik.

PAM en het principle of least privilege

Twee begrippen die een belangrijke rol spelen bij autorisatie zijn privileged access management (PAM) en het ‘principle of least privilege’. De eerste term verwijst naar de discipline die geprivilegieerde toegang tot de IT-infrastructuur en het netwerk helpt beveiligen, controleren, beheren en bewaken. Alleen een beperkte groep gebruikers beschikt over dergelijk verregaande rechten en heeft deze bovendien niet altijd nodig.

Het principle of least privilege houdt in dat elke gebruiker, elk programma en elk proces alleen de absolute minimumrechten mogen hebben die nodig zijn om hun taken uit te voeren. Dit betekent dat gebruikers alleen toegang mogen krijgen tot de middelen en functies die zij nodig hebben om hun werk te doen, en niet meer. Dit helpt het risico van zwakke plekken in de beveiliging te verminderen en onopzettelijke of kwaadwillige schade te voorkomen.

Het verschil tussen authenticatie en autorisatie

Authenticatie wordt nogal eens verward met autorisatie. De twee begrippen hebben zeker raakvlakken en maken allebei deel uit van het IAM-proces. Maar ze hebben toch echt een verschillende betekenis.

We kunnen het verschil tussen authenticatie en autorisatie duidelijk maken aan de hand van een analogie. Stel dat je op vakantie gaat en jouw buurman vraagt om je kat te voeren en de planten in je huis water te geven. Een sleutel die de buurman in staat stelt om je voordeur te openen, is de authenticatie en vergelijkbaar met de inloggegevens die gebruikers toegang geven tot een digitaal systeem of een beveiligde internetomgeving.

Autorisatie heeft betrekking op wat de buurman in je huis mag doen. Hij mag natuurlijk wel het kattenvoer uit de kast halen en water uit de kraan halen . Maar je hebt waarschijnlijk liever niet dat hij uitgebreid gaat rondneuzen in je archiefkast of inbox. Vertaald naar IAM betekent dit dat autorisatie bepaalt wat iemand precies met een bestand of applicatie en in een bepaald systeem mag doen.

Authenticatie vs Autorisatie: Een diepere duik

Authenticatie, vaak aangeduid als ‘AuthN’, is de eerste stap in het toegangsbeheerproces. Het is het proces waarbij een systeem de identiteit van een gebruiker verifieert. Dit gebeurt meestal door middel van een gebruikersnaam en wachtwoord, maar kan ook andere methoden omvatten zoals biometrische gegevens, one-time passwords (OTP’s), of multi-factor authenticatie (MFA). Het doel van authenticatie is om te bevestigen dat de gebruiker is wie hij of zij beweert te zijn.

Autorisatie, aan de andere kant, is de volgende stap na authenticatie. Zoals we eerder hebben besproken, is autorisatie het proces dat bepaalt welke acties een geauthenticeerde gebruiker mag uitvoeren binnen een systeem, netwerk, apparaat of digitale omgeving. Het gaat om het toekennen van rechten en privileges aan individuele gebruikers of groepen gebruikers op basis van hun rol.

Het is belangrijk om te begrijpen dat authenticatie en autorisatie hand in hand gaan – je kunt geen effectieve autorisatie hebben zonder eerst een robuuste authenticatie. Echter, terwijl authenticatie gaat over het verifiëren van de identiteit van een gebruiker, gaat autorisatie over het beheren van hun toegang tot middelen nadat hun identiteit is geverifieerd.

Door het verschil tussen deze twee concepten te begrijpen, kun je een effectiever en veiliger toegangsbeheerbeleid implementeren.

Het belang van autorisatie in cybersecurity

In de hedendaagse digitale wereld is cybersecurity van het grootste belang. Met de toenemende hoeveelheid gevoelige informatie die online wordt opgeslagen en uitgewisseld, is het cruciaal om ervoor te zorgen dat deze informatie wordt beschermd tegen ongeautoriseerde toegang en misbruik. Hier speelt autorisatie een sleutelrol.

Autorisatie is een essentieel onderdeel van elk effectief cybersecuritybeleid. Het helpt om de integriteit en vertrouwelijkheid van gevoelige informatie te beschermen door te bepalen wie toegang heeft tot welke middelen en onder welke omstandigheden. Hier zijn enkele redenen waarom autorisatie zo belangrijk is in cybersecurity:

1. Bescherming van gevoelige informatie: Door te reguleren wie toegang heeft tot bepaalde informatie, helpt autorisatie om gevoelige gegevens te beschermen tegen ongeautoriseerde toegang en misbruik.
2. Beperking van de schade bij een beveiligingsincident: Als een aanvaller erin slaagt om toegang te krijgen tot een systeem, kan een goed geïmplementeerd autorisatiebeleid helpen om de schade te beperken door de toegang van de aanvaller tot andere delen van het systeem te beperken.
3. Voldoen aan wettelijke en regelgevende vereisten: Veel industrieën en jurisdicties hebben wetten en regelgeving die vereisen dat organisaties bepaalde beveiligingsmaatregelen nemen, waaronder effectieve autorisatie.
4. Vertrouwen van klanten en partners: Een sterk autorisatiebeleid kan helpen om het vertrouwen van klanten en partners te winnen door te laten zien dat je hun gegevens serieus neemt en stappen onderneemt om deze te beschermen.

Kortom, autorisatie is een cruciaal onderdeel van cybersecurity en speelt een sleutelrol in het beschermen van gevoelige informatie tegen ongeautoriseerde toegang en misbruik.

Gebruikscasussen van autorisatie

Autorisatie speelt een rol in een breed scala aan gebruiksscenario’s, vooral in omgevingen waar toegang tot informatie en middelen moet worden gecontroleerd en beheerd. Hier zijn enkele voorbeelden van gebruiksscenario’s voor autorisatie:

1. Bedrijfsnetwerken: In een bedrijfsnetwerk kan autorisatie worden gebruikt om te bepalen welke medewerkers toegang hebben tot welke middelen. Bijvoorbeeld, een medewerker van de HR-afdeling heeft mogelijk toegang nodig tot personeelsdossiers, terwijl een medewerker van de financiële afdeling toegang moet hebben tot financiële gegevens.
2. Cloudservices: Veel bedrijven maken gebruik van cloudservices voor zaken als gegevensopslag, samenwerking en softwareontwikkeling. Autorisatie kan worden gebruikt om te bepalen welke gebruikers toegang hebben tot welke services en data.
3. Mobiele apps: Mobiele apps maken vaak gebruik van autorisatie om te bepalen welke gebruikers toegang hebben tot welke functies en gegevens. Bijvoorbeeld, een bank-app kan verschillende autorisatieniveaus hebben voor klanten, bankmedewerkers en systeembeheerders.
4. E-commerce websites: Op een e-commerce website kan autorisatie worden gebruikt om te bepalen welke gebruikers toegang hebben tot welke functies. Bijvoorbeeld, een klant heeft mogelijk toegang nodig tot productpagina’s en het winkelwagentje, terwijl een sitebeheerder toegang moet hebben tot voorraadbeheer en orderverwerking.
5. Gezondheidszorgsystemen: In de gezondheidszorg kan autorisatie worden gebruikt om te bepalen welke zorgverleners toegang hebben tot welke patiëntgegevens. Dit is vooral belangrijk om de privacy van patiënten te beschermen en te voldoen aan wet- en regelgeving zoals de AVG.

Deze voorbeelden tonen aan hoe veelzijdig en essentieel autorisatie is in verschillende omgevingen en toepassingen.